Gdyby ktoś kilka lat temu zapytał mnie, jak bardzo jestem zestresowana na co dzień, prawdopodobnie podniosłabym rękę baaardzo wysoko... Lata zajęło mi pokonanie niektórych z moich nieprzydatnych wzorców myślowych. No właśnie... Czy wiedziałeś, ze myślimy według pewnego wzorca? Ja nie wiedziałam, a co za tym idzie nie miałam pojęcia jak dużą rolę odegrałam w przyczynianiu się do własnego poziomu stresu.
Czy wiesz, że to co myślimy i jak myślimy, może ogromnie przyczynić się do stresu?
Przez lata nie rozumiałam, jak ważna jest higiena zdrowia psychicznego. Jeszcze kilka lat temu nikt nie mówił o codziennych zmaganiach i o tym, jak stres może negatywnie wpłynąć na tak wiele obszarów twojego życia - wydajność w pracy, sen, nasze relacje, nasze samopoczucie fizyczne itp.
Nie miałam pojęcia, że wszyscy mamy podobne schematy myślenie, które zostały zbadane i sklasyfikowane w 15 błędów myślenia. Pomogło mi to lepiej zrozumieć mój umysł i opracować pewne taktyki dotyczące sposobu, w jaki myślę, aby obniżyć poziom stresu.
Myślenie „wszystko albo nic” – twój umysł uwielbia uogólniać i trzymać się skrajności. Wszystko jest czarne lub białe. Przykład: „Będę dobrym pisarzem tylko wtedy, gdy moje książki są bestsellerami w Nowym Jorku”.
Etykietowanie - polega na tym, że umieszczamy innych w określonych pudełkach w oparciu o niewielką wiedzę, jaką posiadamy o nich i ich sytuacji. Przykład: „Nie sprzątała naczyń po obiedzie. Jest bardzo brudną osobą”.
Koncentrowanie się na negatywach - są chwile, w których odbieramy wszystko, jako sytuacje negatywne, zamiast widzieć szerszy obraz i wszystkie okoliczności. Przykład: „Mój mąż nigdy nie robi tego, o co go proszę”.
Dyskontowanie pozytywów – nawet jeśli zdarzają się pozytywne wydarzenia, często dyskontujemy je jako nieistotne. Przykład: „Moi przyjaciele spotykają się ze mną tylko dlatego, że się nudzą. Nie mają nic innego do roboty”.
Czytanie w myślach - łatwo interpretujemy zachowanie lub sposób myślenia innych ludzi, aby ukształtować negatywną reakcję wobec nas. Przykład: „Mój kolega nie przywitał się ze mną dziś rano. Pewnie jest zdenerwowany, że wczoraj wyszedłem wcześniej.”
Wróżenie - zdarza się wtedy, gdy wyobrażamy sobie najgorszy z najgorszych możliwych scenariuszy, mimo że nie ma ani jednego dowodu, że sprawy potoczą się w ten sposób. Przykład: „Nigdy nie zdam tego egzaminu, bez względu na to, jak ciężko się uczę”
Powiększenie lub „ostraszanie” – w naszym umyśle mamy tendencję do budowania skali wydarzenia, która jest znacznie bardziej dramatyczna i negatywna niż w rzeczywistości. Przykład: „stracę pracę, jeśli nie skończę tego projektu na czas”
Minimalizacja – czasem przypisujemy zasługi wszystkiemu, tylko nie sobie. Przykład: „Dostałem podwyżkę tylko dlatego, że mój menedżer uważa, że jestem zabawny”.
Rozumowanie emocjonalne – oceniamy sytuację na podstawie tego, jak się czujemy. Przykład: „Jestem bardzo zaniepokojony sportami wodnymi. Muszą mi szkodzić”.
Przypisywanie winy - kiedy za pojawiające się problemy obwiniamy wszystko i wszystkich. Przykład: „Nie mogę znaleźć telefonu. Ktoś go przeniósł”.
Nadmierna generalizacja - zdarza się, kiedy coś nie poszło nam dobrze i za każdym razem oczekujemy tego samego rezultatu. Przykład: „Lepiej zrezygnuję z tych studiów. Już i tak oblałam jeden egzamin”
Personalizacja – całą winę za rzeczy, których byliśmy częścią, przypisujemy sobie. Przykład: „Moja drużyna nie wygrała tego meczu. To wszystko moja wina”.
Wymagania - to wszystkie nasze "musze", "powinnam" itp. Często mamy nierealistyczne oczekiwania lub absolutystyczne przekonania o tym, jak rzeczy powinny wyglądać. Przykład: „Mój partner i ja nigdy nie powinniśmy się kłócić”.
'Fałszowanie rzeczywistości' - kiedy boimy się, że inni mogą się dowiedzieć, że nie jesteśmy tak dobrzy / kompetentni itp. Przykład: „Jeśli stracę tę pracę, mój partner dowie się, jak bardzo jestem beznadziejna”.
„Nie mogę tego znieść” – sposób, w jaki postrzegamy naszą wyrozumiałość wobec frustrujących okoliczności. Przykład: „Nie znoszę kolejek w supermarketach”.
Kiedy zdamy sobie sprawę, że nasze wzorce myślowe i generalnie myśli nie są faktami, możemy zacząć tworzyć nowe, które będą znacznie bardziej pomocne. Ta umiejętność pozwala nam żyć znacznie lepiej i mniej stresująco w każdej sytuacji.
Czy potrafisz dostrzec własne błędy w myśleniu?